Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 15 lutego 2018 r. (sygn. II OSK 1024/16) zajął się sprawą inwestora, któremu w 2009 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego (PINB) nakazał rozbiórkę ogrodzenia (betonowa podmurówka, słupki żelbetowe obłożone kamieniem, pomiędzy którymi były drewniane przęsła).
Inwestor przez długi okres czasu nie wykonywał ciążącego na nim obowiązku, a po upomnieniu przez PINB zgłosił do starostwa dokonany przez siebie remont przedmiotowego ogrodzenia. Inspektor pierwotnie nałożył na inwestora grzywnę, a w czerwcu 2015 r. wydał postanowienie o zastosowaniu wykonania zastępczego. Ogrodzenie miała usunąć za inwestora firma wybrana przez PINB.
Inwestor wniósł zażalenie na ww. postanowienie. Podnosił w nim, że ogrodzenie, którego rozbiórkę w trybie wykonania zastępczego orzeczono jest jakimś innym, nowym obiektem, nieobjętym nakazem rozbiórki. Organ wyższej instancji oddalił zażalenie i uznał, że jest to w dalszym ciągu ten sam obiekt budowlany, mimo przeprowadzonych przy nim robót.
Sprawa znalazła się więc w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Krakowie. Inwestor podnosił w skardze, że dokonując remontu wykonał obowiązek rozbiórki. Jednak sąd nie podzielił jego poglądu i oddalił skargę. Uznał, iż zgłoszony zakres robót budowlanych stanowi jedynie remont ogrodzenia. Wykonane prace nie doprowadziły do powstania nowego obiektu budowlanego, który nie podlegałby obowiązkowi rozbiórki. Sąd ocenił, że czynności skarżącego miały na celu obejście prawa.
Inwestor wniósł skargę kasacyjną do NSA, ale nie przekonał sądu, że dokonał rozbiórki. NSA tak jak WSA uznał, że kierując się względami staranności oraz własnego interesu, inwestor powinien był podjąć działania, które jednoznacznie wskazywałyby na zgodny z przepisami prawa układ wydarzeń. Tymczasem sekwencja ta była zupełnie odwrotna. Dlatego NSA oddalił skargę inwestora.
