Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 27 marca 2019 r. (sprawa Mydibel, sygn. akt C-201/18) może okazać się przełomowy dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dodatkowe finansowanie w formie leasingu zwrotnego.
Przypomnieć należy, że istotą leasingu zwrotnego jest sprzedaż środka trwałego (np. maszyny) firmie leasingowej przez przedsiębiorcę, a następnie – na podstawie podpisanej umowy cywilnoprawnej – uzyskanie zezwolenia na użytkowanie tej maszyny. Zgodnie z powyższym, właścicielem maszyny staje się firma leasingowa, ale użytkownikiem cały czas pozostaje przedsiębiorstwo. Firmy korzystają z tej możliwości, gdyż pozwala ona m.in. na przywrócenie płynności finansowej w momencie chwilowego kryzysu finansowego.
Uprzednio leasing zwrotny uznawano za dwie niezależne czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT: dostawę towaru i świadczenie usług. Wobec tego obie strony umowy były uprawnione do odliczenia podatku VAT od nabywanych towarów lub usług.
W marcowym wyroku TSUE stwierdził jednak, że w ramach umowy leasingu zwrotnego nie dochodzi do dwóch odrębnych czynności, które uprawniają do odliczenia VAT naliczonego przez strony tych czynności. Potwierdza to chociażby fakt, że ostatecznie towar pozostaje w posiadaniu jego dotychczasowego właściciela. Oznacza to, że leasing zwrotny należy traktować jak jednolitą i zwolnioną z VAT usługę finansową, która nie daje prawa do odliczenia podatku naliczonego (a więc wyrok jest niekorzystny dla przedsiębiorców).
W związku z powyższym, niewykluczone jest, że Ministerstwo Finansów wyda interpretację ogólną zmieniającą podejście organów do leasingu zwrotnego. Ewentualna zmiana podejścia organów podatkowych powinna jednak uwzględniać obecną praktykę, gwarantując ochronę stronom leasingu zwrotnego, które odliczały dotąd podatek VAT przy tego typu transakcjach.
