Od 1 stycznia 2019 r. obowiązuje ustawa o pracowniczych planach kapitałowych, która wprowadziła nowy program oszczędnościowy, który pomimo faktu, że służy odkładaniu środków pieniężnych na okres emerytalny, z emeryturą nie jest bezpośrednio związany. Program zakłada, że do PPK zostaną zapisani wszyscy pracownicy w wieku od 19 do 55 lat. Osoby, które przekroczyły 55 rok życia, a wyrażą chęć uczestnictwa w PPK będą mogły zostać dopisane na wniosek.
W ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych pracownik oraz pracodawca będą solidarnie wpłacali na specjalne konto dwie składki – obligatoryjną podstawową oraz fakultatywną dodatkową. Składka podstawowa dla pracodawcy wynosi 1,5% pensji brutto pracownika natomiast dodatkowa do 2,5% pensji brutto pracownika. Pracownik będzie mógł odprowadzać składkę podstawową wynoszącą 2% wynagrodzenia minimalnego brutto oraz składkę dodatkową wynoszącą również 2% wynagrodzenia. W przypadku osób, które zarabiają mniej niż 120% minimalnego wynagrodzenia, mogą one odprowadzać składkę niższą niż 2%, która jednak nie może być niższa od 0,5%. Wysokość składki określa się w deklaracji składanej pracodawcy, przy czym może być ona zmieniona w dowolnym momencie.
Zapis do PPK odbywać się będzie automatycznie, ale jego dobrowolny charakter przewiduje możliwość rezygnacji. W przypadku chęci rezygnacji, pracownik zobowiązany będzie przedłożyć odpowiednią pisemną deklarację swojemu pracodawcy. Deklarację trzeba będzie składać co 4 lata, ponieważ w przypadku upływu tego czasu i braku złożenia ponownie rezygnacji z PPK, pracownik automatycznie zostanie do programu dopisany. Na pracodawcy ciąży zatem obowiązek informowania pracownika o upływie 4-letniego terminu i możliwości złożenia rezygnacji. Pomimo złożenia rezygnacji z uczestnictwa w PPK, pracownik w każdym momencie będzie miał możliwość przystąpienia do programu.
Każdy pracodawca jest zobowiązany do zawarcia umowy o prowadzenie PPK do 10-tego dnia miesiąca następującego po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym ustawa zacznie go obowiązywać.
Od obowiązku założenia PPK istnieją wyjątki:
- Pracodawca zatrudniający mniej niż 10 osób, jeśli wszyscy pracownicy złożą deklarację o rezygnacji z PPK;
- Pracodawca, który w dniu objęcia go przepisami ustawy posiada funkcjonujący Pracowniczy Program Emerytalny ze składkami min. 3,5% oraz udziałem pracowniczym 25%
- Podmiot zatrudniający będący osobą fizyczną, który zatrudnia w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tego podmiotu osobę fizyczną, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby
Pracodawca zobowiązany jest dokonać wyboru instytucji, której powierzy zarządzanie PPK. Powinien tego dokonać w porozumieniu z zakładową organizacją związkową, a jeśli takiej nie ma, z wyłonioną w tym celu reprezentacją pracowników. Jeśli porozumienie takie nie zostanie osiągnięte na miesiąc przed upływem terminu do zawarcia umowy o zarządzanie PPK, zatrudniający ma prawo podjąć decyzję samodzielnie. Wyboru instytucji będzie można dokonywać jedynie z listy podmiotów umieszczonych w ewidencji PPK.
Pracodawca, który nie dopełni obowiązku zawarcia umowy PPK w ustalonym terminie podlega karze grzywny w wysokości do 1,5% całego funduszu wynagrodzeń. Podobna kara grozi za nakłanianie do rezygnacji pracowników z PPK.
