W dniu 22 lipca br. Sąd Najwyższy w składzie siedmiu sędziów po rozpoznaniu wniosku przedstawionego przez Rzecznika Finansowego w sprawie o sygn. III CZP 31/19, podjął uchwałę, w której rozstrzygnął, iż:
„Poszkodowany, który doznał uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, może domagać się na podstawie art. 444 § 1 KC odszkodowania z tytułu kosztów opieki sprawowanej nad nim nieodpłatnie przez osoby bliskie.”
Rzecznik Finansowy w skierowanym do Sądu Najwyższego wniosku wyraził wątpliwość, „czy poszkodowany, który nie wydatkował żadnych kwot na pokrycie kosztów takiej opieki może domagać się ich zasądzenia w ramach odpowiedzialności odszkodowawczej przewidzianej w art. 444 § 1 k.c.?”
W ww. uchwale Sąd Najwyższy twierdząco odpowiedział na tak zadane pytanie i tym samym przychylił się do stanowiska Rzecznika Finansowego.
Co warto podkreślić, zagadnienie rozstrzygnięte uchwałą ma doniosłe znaczenie społeczne oraz praktyczne, gdyż często dochodzi do sytuacji, w których opieka nad osobą, która doznała uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia jest sprawowana nieodpłatnie przez osoby bliskie.
Ddotychczas odnośnie tej kwestii istniały znaczne rozbieżności w orzecznictwie, dlatego niniejsza uchwała może mieć przełomowe znaczenie.
Uzasadnienie przedmiotowej uchwały nie zostało jeszcze opublikowane.
Źródło:
Uchwała SN z 22.7.2020 r., III CZP 31/19, Legalis
