Przepis art. 176 Kodeksu spółek handlowych (KSH) stanowi, że możliwe jest zobowiązanie wspólnika do powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz spółki (za wynagrodzeniem). Co do zasady takie wynagrodzenie nie jest oskładkowane.
Działanie w powyższy sposób stało się jednak bardzo popularnym sposobem na ominięcie składki zdrowotnej od wynagrodzeń członków zarządu (często będącymi także wspólnikami), na których Polski Ład nałożył obowiązek zapłaty składki zdrowotnej.
Urzędy i sądy coraz częściej kwestionują ww. działanie jako niezgodne z założeniami przepisów. Nakazują więc opłacać zarówno składki ZUS, jak i składki zdrowotne. Dotyczy to w większości przypadków, w których stosowanie art. 176 KSH jest sztuczne i nakierowane wyłącznie na oszczędności w zapłacie należności publicznoprawnych.
