Dnia 1 stycznia 2019 r. weszły w życie zmiany w zakresie poboru podatku u źródła (ustawy o CIT i PIT). Nowe przepisy przewidują m.in. obowiązek poboru podatku przez płatnika już w momencie wypłaty należności na rzecz podatników, jeżeli suma należności wypłacana przez tego samego płatnika temu samemu podatnikowi w danym roku podatkowym przekracza 2 mln zł.
Jednakże Minister Finansów wydał rozporządzenie, zgodnie z którym przesuwa się w czasie rozpoczęcie obowiązywania niektórych przepisów nowelizacji.
Po pierwsze, odroczono do dnia 30 czerwca 2019 r. obowiązek poboru podatku u źródła już w momencie wypłaty należności dla płatności przekraczających 2 mln zł rocznie (między tymi samymi podmiotami). Warunkiem niepobrania podatku jest jednak spełnienie wymagań do: niepobrania podatku, zwolnienia z podatku lub zastosowania niższej stawki podatku, o których mowa w przepisach szczególnych lub umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania (np. posiadanie przez płatnika certyfikatu rezydencji podatkowej podatnika).
Po drugie, w razie płatności transgranicznych skorzystanie z ww. odroczenia jest dodatkowo uzależnione od zawarcia przez Polskę z państwem siedziby podatnika umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która przewiduje zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych. Pomiędzy tymi państwami musi również istnieć podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych.
Po trzecie, bezterminowo (a nie jak w powyższych przypadkach do 30 czerwca 2019 r.) wyłączono z obowiązku poboru podatku u źródła według nowych przepisów m.in. następujące należności:
- płatności z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego,
- uzyskane przez nierezydentów odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i Bank Gospodarstwa Krajowego, oferowanych na rynkach zagranicznych,
- wypłaty na rzecz organizacji międzynarodowych, których Polska jest członkiem.
