Ustawodawca wprowadzając podatek minimalny wyznaczy pewien najniższy poziom podatku, który określone grupy podatników CIT w danym roku będą obowiązane zapłacić – nawet jeżeli osiągnęły stratę podatkową.
Celem wprowadzenia nowego obciążenia podatkowego jest ograniczenie okoliczności, w których duże spółki osiągające znaczne obroty, przedstawiają stale niski dochód lub stratę. Dlatego też nowy podatek określany jest, jako „podatek od spółek” lub „podatek od straty i niskich dochodów”.
Podatek minimalny co do zasady zacznie obowiązywać od 1 stycznia 2024 r., a pierwsze rozliczenie z tego tytułu nastąpi w 2025 r.
Przepisy regulujące podatek minimalny zostały wprowadzone do ustawy CIT nowelizacją Polski Ład, jako art. 24a ustawy. Następnie przepisy te uległy zawieszeniu. W okresie zawieszenia prawodawca wprowadził pewne zmiany m.in. poszerzając katalog podmiotów wyłączonych z opodatkowania czy wprowadzając uproszczenia w zakresie kalkulacji nowej daniny. W związku z tym koniecznym jest ponowne sprawdzenie przepisów czy podatnicy, którzy pierwotnie podlegali opodatkowaniu nadal mu podlegają.
Trzeba wskazać, że podatek minimalny jest podatkiem równoległym do „klasycznego” CIT. To znaczy, że może dojść do sytuacji, iż w jednym roku powstanie obowiązek podatkowy zarówno na gruncie „klasycznego” CIT, jak i podatku minimalnego. Istotnym jest, że nie wystąpi sytuacja podwójnego opodatkowania z uwagi na możliwość odliczenia podatku minimalnego od „klasycznego” lub jego rozliczenia w kolejnych 3 latach podatkowych.
