Safe harbour to rozwiązanie w umowie pożyczki, które pozwala na stosowanie uproszczeń w zakresie obowiązków dokumentacyjnych w cenach transferowych. Po spełnieniu poniższych wymogów, strony umowy pożyczki nie są zobowiązane do sporządzenia dokumentacji cen transferowych w zakresie wskazanej pożyczki:
– oprocentowanie pożyczki w ujęciu rocznym na dzień zawarcia umowy jest ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy;
– nie przewidziano wypłaty innych niż odsetki opłat związanych z udzieleniem lub obsługą pożyczki, w tym prowizji lub premii;
– pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat;
– w trakcie roku podatkowego łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek z podmiotami powiązanymi liczony odrębnie dla udzielonych oraz zaciągniętych pożyczek wynosi nie więcej niż 20 000 000 zł lub równowartość tej kwoty;
– pożyczkodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową.
Skorzystanie z safe harbour i ww. uproszczenia oznacza jednak, że czynność taka powinna być zgłoszona do Szefa KAS jako schemat podatkowy (MDR).
