Tak. Jedynie podmioty, u których wystąpiły takie zdarzenia jak połączenie, podział, wniesienie (otrzymanie) wkładu niepieniężnego – mogą wybrać opcję opodatkowania ryczałtem dopiero w drugim roku podatkowym po rozpoczęciu działalności.

Opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek (estońskim CIT) podlega jedynie dochód zdefiniowany jako „ukryte zyski”, czyli wszystkie świadczenia wykonane przez spółkę na rzecz udziałowców. Należy jednak podkreślić, że nie każdy NKUP będzie „ukrytym zyskiem”. Podobnie wygląda sytuacja kwalifikowania wydatku jako niezwiązany z działalnością gospodarczą. W obu przypadkach wszystko zależy od charakteru wydatku.

Ukryty zysk powinien zostać opodatkowany jedynie w przypadku spełnienia definicji ustawowej. Na ten moment można przyjąć, że NKUP nie są z mocy prawa ukrytym zyskiem, zatem wydatki takie jak leasing, kary czy odsetki, jeśli nie stanowią świadczenia na rzecz udziałowca, nie będą ukrytym zyskiem.

NKUP, o ile mają związek z działalnością gospodarczą, nie powinny też automatycznie zostać uznane za wydatki z działalnością niezwiązane. Jednak jak wskazuje broszura Ministra Finansów:
„za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą będą uznane publicznoprawne wydatki o charakterze sankcyjnym, np. kary, grzywny czy odsetki od nieterminowego uregulowania zobowiązania podatkowego. Takie wydatki oprócz tego, że mają charakter sankcyjny, nie są również poniesione w celu osiągnięcia, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów jak również ich ponoszenie nie jest podstawa prowadzenia działalności gospodarczej”.

Wydatki takie jak wspomniany obiad wspólnika z rodziną mogą zostać zakwalifikowane jako ukryty zysk.

• przychody uzyskiwane: z wierzytelności, odsetek, pożyczek, opłat leasingowych, poręczeń, gwarancji, praw autorskich, praw własności przemysłowej, ze zbycia instrumentów finansowych oraz z transakcji z podmiotami powiązanymi, które nie mogą przekraczać 50% wszystkich przychodów spółki;
• spółka musi zatrudniać na podstawie: umowy o pracę co najmniej 3 osoby przez okres co najmniej 300 dni w roku podatkowym (w przypadku, gdy rokiem podatkowym nie jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych, przez co najmniej 82% dni przypadających w roku podatkowym) albo innej umowy niż umowa o pracę, przy czym wydatki na wynagrodzenia innych umów niż umowa o pracę stanowią co najmniej 3-krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń na podatniku ciąży obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych i składek ZUS;

• udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami spółki mogą być wyłącznie osoby fizyczne;

• spółka nie może posiadać udziałów (akcji) w kapitale innej spółki, tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym lub w instytucji wspólnego inwestowania, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną.

• prowadzi działalność w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (dostarczanie Internetu na rzecz odbiorców końcowych) i
• posiada aktywa wprowadzone do ewidencji środków trwałych (np. przekaźniki z osprzętem, urządzenia abonenckie, meble biurowe, światłowody) i
• wartość początkowa wszystkich środków trwałych wynosi 1 mln zł, zaś suma dokonanych przez X Sp. z o.o. odpisów amortyzacyjnych 250 tys. zł.

• przejmuje ww. środki trwałe o wartości rynkowej 1,5 mln zł zgodnie z wyceną przygotowaną na potrzeby przekształcenia przez rzeczoznawcę majątkowego;
• ww. środki trwałe w spółce przekształconej Y S.A. podlegają kontynuacji wyceny dla celów ustalania kosztów i wyniku finansowego, tj. zapisowi w księgach Y S.A. podlega: wartość początkowa – 1 mln zł, suma dokonanych już odpisów amortyzacyjnych – 250 tys. zł, pozostało do amortyzacji 750 tys. zł.

Zgodnie z treścią samego przepisu warunkiem jest, by odpowiednio w spółce udziałowcami, akcjonariuszami lub wspólnikami były wyłącznie osoby fizyczne nieposiadające praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym.

Zgodnie z przewodnikiem wydanym przez Ministerstwo Finansów, przepis dotyczy spółki, w której nawet jeden wspólnik ma takie prawa:

 „Natomiast wspólnik takiej spółki (osoba fizyczna) nie może posiadać praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym (art. 28j ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT). Nie ma natomiast przeszkód, aby wspólnik takiej spółki posiadał udziały lub akcje w innych
spółkach kapitałowych czy ogół praw i obowiązków w innej spółce niebędącej osobą prawną.”

Biorąc pod uwagę fakt, że przepisy dot. estońskiego CIT w nowej formie nie miały jeszcze zastosowania w praktyce, trudno przewidzieć jakie podejście wypracują organy podatkowe. Należy zatem
z ostrożnością podchodzić do wszelkich warunków stosowania estońskiego CIT. Ostrożność jest tym bardziej wskazana, ponieważ utrata prawa rozliczania w formie ryczałtu w tracie podatkowego może być problematyczna i skutkować m.in. koniecznością zapłaty podatku od zysków wypracowanych i niewypłaconych wspólnikom w czasie opodatkowania w tej formie.

Po objęciu spółki estońskim CIT, wydatki z tytułu korzystania z pojazdów (samochodów osobowych, samolotów, jachtów) na tzw. cele mieszane, a także odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości, związane z ich używaniem – zostaną uznane jako wypłata ukrytego zysku, w wysokości odpowiadającej 50% tych wydatków, odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości oraz innych wydatków i kosztów, np. poniesionych w postaci odpisów amortyzacyjnych, wydatków na paliwo, czyszczenie, naprawy etc. Zatem ukrytym zyskiem będzie 50% miesięcznego najmu oraz ww. dodatkowe koszty.

Od 2022 r. po wyjściu z estońskiego CIT zysk podatnika z okresu opodatkowania w formie ryczałtu może zostać opodatkowany w momencie jego faktycznej redystrybucji. Oznacza to, że spółka może zapłacić podatek dopiero po kilku latach od wyjścia z estońskiego CIT, w dniu wypłaty zysków
osiągniętych w tym okresie.

Zgodnie z „Przewodnikiem do ryczałtu od dochodów spółek” wydanym przez MF:

„Ryczałt od dochodu z tytułu zysku netto należy wpłacić do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem lub do 20 dnia siódmego miesiąca roku
podatkowego, w którym dokonano dystrybucji zysku netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem. Termin ten uzależniony jest od decyzji co do zapłaty podatku w całości po rezygnacji z ryczałtu albo od terminu rozdysponowania (wypłaty lub innej formy jego dystrybucji) tym
dochodem.” (Rozdział 10 str. 59/60)

„(…) Zyski wypracowane w okresie opodatkowania ryczałtem wykazywane są w sprawozdaniu finansowym poprzez wyodrębnienie ich w kapitałach własnych. Stanowią je kwoty zysków niepodzielonych i kwoty zysków podzielonych, które zostały odniesione na kapitały (art. 28d ust. 1 pkt
2 i ust. 2 ustawy o CIT). O sposobie zapłaty podatku od dochodu z tytułu zysk netto wypracowanego w okresie opodatkowania ryczałtem decyduje podatnik. Termin zapłaty podatku od tego dochodu uzależniony został bowiem od terminu jego dystrybucji (patrz rozdział 10 Przewodnika).” (rozdział 6.5 str. 44)

Stanowisko to potwierdza również przykład nr 52 zawarty w „Przewodnik”. Zyski przykładowej spółki są opodatkowywane dopiero w dniu podjęcia uchwały o wypłacie dywidendy z zysków wypracowanych przez spółkę w latach 2022-2025, czyli 20 maja 2027 r. Dopiero w tym dniu, czyli po upływie 2 lat od zakończenia rozliczania w formie estońskiego CIT, dojdzie do opodatkowania zysku.

Biorąc pod uwagę zamknięty katalog opodatkowania ryczałtem, wydaje się, że faktoring w Estońskim CIT będzie ujmowany jedynie w zakresie rachunkowym.

Charakter zamknięty katalogu opodatkowania ryczałtem wpływa na to, że nie będzie możliwości wykazania różnić kursowych jako kosztu podatkowego.

Jak powszechnie wiadomo, wszystko, co nie jest niezgodne z prawem może stanowić dowód. Jeżeli podatnik dokonuje takich transakcji, zalecane jest stworzenie dodatkowej ewidencji, która będzie
przedstawiać ich rynkowość. Przed dokonaniem zakupu warto zweryfikować ceny tych samych usług proponowanych przez podmioty podobne i zachować je w dokumentacji.

Tak. W interpretacji indywidualnej z dnia 25 stycznia 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że jeżeli taka ewidencja nie jest prowadzona, to niezależnie od faktycznego wykorzystania danego samochodu przez wspólnika, spółka zapłaci podatek od połowy odpisów amortyzacyjnych i wydatków eksploatacyjnych poniesionych na ten samochód. Dyrektor KIS podkreślił, że o sposobie użytkowania samochodu decyduje prowadzenie bądź nie ewidencji przebiegu pojazdu dla celów VAT. Jeżeli więc spółka nie prowadzi ewidencji przebiegu pojazdu, to 50% jej wydatków na samochody osobowe będzie stanowiło ukryte zyski, od których musi ona zapłacić estoński CIT. Stanowisko DKIS zostało dodatkowo potwierdzone przez Ministerstwo Finansów.

Art. 28k ust. 1 pkt 5 reguluje wyłączenie z ryczałtu, jeżeli w roku podatkowym w którym podatnik rozpoczął działalność lub w dwóch kolejnych latach wniesiony zostanie aport do kapitału spółki. Wniesienie takiego aportu nie wyklucza z estońskiego CIT. W praktyce spółka, która funkcjonuje przez kilka lat może przyjąć wkłady wymienione w art. 28k i zastosować Estoński CIT. Kwestią otwartą jest jakie podejście do takiego rozwiązania zastosują organy skarbowe. Wydaje się, ze skoro ustawodawca wskazał konkretny termin, to rozwiązanie to jest zgodne z celem ustawy.

Wspólnik, który otrzyma zaliczka na dywidendę od spółki opodatkowanej Estońskim CIT od 2022 r. może pomniejszyć PIT z tytułu podzielonego zysku o 90%. takie rozwiązanie wynika wprost z treści przepisu art. 30a ust. 19 ustawy o PIT. Stanowisko to potwierdzają również objaśnienia podatkowego ministra finansów z 23 grudnia 2021 r. oraz samo uzasadnienie nowelizacji z 29 października 2021 r. (Dz.U. poz. 2105 ze zm.),

Powyższe rozwiązanie potwierdza interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 czerwca 2022 r. sygn. 0115-KDIT1.4011.176.2022.1.MR Wniosek o wydanie interpretacji złożyła spółka, która zamierzała dopiero skorzystać z ryczałtu od dochodów spółek. To oznaczałoby, że musiałaby płacić podatek dopiero od wypłaty zysku, w tym także w formie zaliczek na poczet dywidendy. Z uwagi na fakt, że spółka jest małym podatnikiem, zapłaciłaby 10% estońskiego CIT. Jednocześnie potrącałaby jako płatnik 19% PIT od wypłacanej zaliczki na poczet dywidendy. Zastosowanie znajdowałby wówczas art. 30a ust. 19 ustawy o PIT, który pozwala na odliczenie 90% ryczałtu należnego od dochodów spółki będącej małym podatnikiem. Tzw. Polski Ład zmienił zasady rozliczania dywidendy w stosunku do ubiegłego roku. W 2021 r. przepisy wskazywały na odliczanie 90 % należnego ryczałtu od PIT wspólnika z tytułu wypłaconej dywidendy. Natomiast od 2022 r. znowelizowany przepis pozwala na odliczenie 90% tego ryczałtu od PIT wspólnika z tytułu podzielonego zysku spółki. Spółka będąca wnioskodawcą uznała więc, że mogłaby dokonać tego odliczenia również przy wypłatach zaliczek na poczet dywidendy. Argumentowała, że zgodnie z art. 28m ust. 2 ustawy o CIT powinny być one opodatkowane tak jak pozostałe dochody spółki z tytułu podzielonych zysków. Organ potwierdził stanowisko podatnika.

Nie, ponieważ takie usługi są konieczne, by prowadzić działalność spółki. Warto jednak mieć dowody na faktycznie wysłanie porad. Ponadto należy zadbać, by stosowane ceny były rynkowe.

Wydaje się, że wszystkie wydatki związane z tym samochodem stanowić będą ukryty zysk.

Wydaje się, że wynagrodzenie to nie będzie to ukrytym zyskiem, jeżeli wypłacane będzie na zasadach rynkowych.

Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu będzie to ukryty zysk, czyli 20% podatku od całości wydatku. Warto jednak podkreślić, że w przypadku, gdy Spółka wykupiła abonament na nieograniczone rozmowy, niemożliwe będzie wyodrębnienie rozmów prywatnych i zawodowych oraz przypisanie do nich odpowiednich kosztów. W praktyce taki wydatek nie powinien stanowić ukrytego zysku ze względu na brak możliwości wyodrębnienia reprezentatywnego podatku.

Na podstawie dostępnych źródeł oraz interpretacji nie ma możliwości, by odpowiedzieć na to pytanie jednoznacznie. Sugerujemy, aby w tym zakresie złożyć wniosek o interpretację indywidualną.

Wynagrodzenie to nie stanowi ukrytego zysku. Stanowisko to potwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 13 maja 2022 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.58.2022.2.IM. DKIS stwierdził, że kwoty te nie stanowią dochodu z tytułu ukrytych zysków i w związku z tym spółka nie zapłaci od nich Estońskiego CIT. Ponadto organ przypomniał, że ukrytymi zyskami są wyłącznie świadczenia wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem choćby pośrednio jest udziałowiec, akcjonariusz lub podmiot powiązany.
Wnioskodawcą była spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która planowała przejście na Estoński CIT. Jej wspólnikami są osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, które świadczą na rzecz spółki usługi szkoleniowe i doradcze na podstawie umowy o współpracę zawartej na czas określony. Wspólnicy otrzymują z tego tytułu wynagrodzenie określone w wysokości rynkowej. We wniosku spółka stwierdziła, że kwoty te nie będą opodatkowane estońskim CIT jako dochód z tytułu ukrytych zysków. Podstawą tych twierdzeń była treść art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, z którego wynika, że o ukrytym zysku można mówić wyłącznie, gdy określone świadczenia są wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku. Warto wskazać, że przepis ten zawiera przykładowy katalog ukrytych zysków (np. pożyczka udzielona udziałowcowi, akcjonariuszowi lub wspólnikowi, świadczenia na rzecz fundacji prywatnej, trustu, darowizny, wydatki na reprezentację). Zdaniem spółki opodatkowane jako ukryte zyski będą tylko świadczenia, które są wykonywane w związku z prawem do udziału w zysku, a których celem jest transfer pieniędzy ze spółki opodatkowanej estońskim CIT do majątku jej wspólnika. Wnioskująca spółka zwróciła uwagę, że brak opodatkowania wynika również z objaśnień podatkowych Ministra Finansów z 23 grudnia 2021 r.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy. Przyznał, że wynagrodzenie ustalone na warunkach rynkowych, które jest wypłacane wspólnikowi za zwykłą biznesową usługę i nie służy dokapitalizowaniu tego wspólnika, nie może być uznane za ukryty zysk.