Wyrok Sądu Najwyższego dotyczył umowy o sprzedaż energii elektrycznej zawartej pomiędzy przedsiębiorcami. Umowa została zawarta na czas określony i przewidywała możliwość jej wypowiedzenia przez każdą ze stron, z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jednocześnie strony zastrzegły wysoką karę umowną za przedterminowe rozwiązanie umowy tylko dla jednej ze spółek, podczas gdy druga spółka mogła wypowiedzieć umowę o sprzedaż energii elektrycznej bez konsekwencji.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 listopada 2024 r., sygn. akt: II CSK 1597/22, stwierdził, że taka nierówność praw i obowiązków jest dopuszczalna i nie koliduje z zasadą swobody umów. Wprowadzenie do umowy postanowień, które uprzywilejowują jedną ze stron, nie oznacza od razu, że jest ona sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (nawet, gdy nierówność praw i obowiązków widoczna jest na pierwszy rzut oka). Sprzeczność z zasadami współżycia społecznego, zdaniem Sądu Najwyższego, występuje dopiero wtedy, gdy jedna ze stron w sposób zawiniony nadużywa swojej silniejszej pozycji kontraktowej.
