Dnia 23 sierpnia br. Rada Ministrów poinformowała o przyjęciu projektu ustawy dotyczącej zmian w CIT. Projekt został przedstawiony Marszałkowi Sejmu i w najbliższym czasie stanie się przedmiotem obrad Sejmu i Senatu.
Poniżej przedstawiamy najważniejsze zmiany, które przewiduje projekt.
Główne zmiany w CIT
Modyfikacja i odroczenie wejścia w życie przepisów o minimalnym podatku dochodowym (zawieszenie na lata 2022-2023)
Tzw. „Polski Ład” zakładał nowy, minimalny podatek dochodowy w wysokości 10% podstawy opodatkowania, obarczający spółki mające siedzibę lub zarząd na terytorium Polski oraz podatkowe grupy kapitałowe, a także podmioty niemające siedziby lub zarządu w Polsce, ale prowadzące tu działalność poprzez położony na jej terytorium zakład zagraniczny (w zakresie osiąganych przez ten zakład przychodów), które ponoszą straty ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo wykazują niski dochód z działalności operacyjnej, tzn. nieprzekraczający 1% przychodów.
Opisany wyżej projekt zakłada zwolnienie podatników obowiązanych do zapłaty minimalnego podatku dochodowego za okres od dnia 1 stycznia 2022 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. W przypadku podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed dniem 1 stycznia 2024 r. a zakończy się po dniu 31 grudnia 2023 r., zwolnienie stosuje się do końca tego roku podatkowego.
Podstawa prawna
art. 38hb projektowanej ustawy o CIT
Uchylenie przepisów o tzw. „ukrytej dywidendzie” – ważne w zakresie m.in. art. 176 KSH,
Noworoczne regulacje wprowadzające zmiany o CIT miały na celu zapobieganie sytuacjom, w których podmiot, zamiast wypłacić dywidendę niemogącą stanowić kosztu uzyskania przychodu, decydował się na wypłatę zysku w inny sposób, np. za usługi niematerialne, które do tej pory mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Koszty te miały stanowić tzw. „ukrytą dywidendę”. Z uwagi na szeroko komentowane wątpliwości i przewidywany negatywny wpływ wskazanych przepisów na działalność grup kapitałowych, jak również niepewną sytuację gospodarczą, strona rządowa zdecydowała się na uchylenie tego przepisu.
Warto podkreślić, że jeżeli dojdzie do uchylenia ww. regulacji, zniknie jedna z głównych wątpliwości prawnopodatkowych w zakresie stosowania powtarzających się świadczeń wspólnika na rzecz spółki z o.o. (art. 176 KSH).
Podstawa prawna:
art. 2 pkt 31 lit. a tiret trzecie i lit. b ustawy z 29 października 2021 r.
Zmiana przepisów dotyczących obowiązku dokumentacyjnego w zakresie tzw. pośrednich transakcji rajowych
Obecnie obowiązek dokumentacyjny w zakresie pośrednich transakcji rajowych dotyczy transakcji kontrolowanych oraz transakcji innych niż kontrolowane zarówno krajowych (pomiędzy dwoma podmiotami zlokalizowanymi w Polsce), jak i transgranicznych (pomiędzy podmiotem polskim a zagranicznym). Dla podatników oznacza to w praktyce konieczność badania rzeczywistego właściciela należności wynikającej z każdej transakcji, również tej pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, przekraczającej progi dokumentacyjne. Dla dużych przedsiębiorstw wiąże się to często z koniecznością zbadania kilkuset lub nawet kilku tysięcy kontrahentów. Z uwagi na nieproporcjonalność obowiązków do przewidywanych zysków, zrezygnowano z obowiązku odpowiedniego stosowania zasady ceny rynkowej oraz obowiązku dokumentacyjnego do pośrednich transakcji rajowych wyrażonych obecnie w. Jak wskazała strona rządowa, przepisy te w praktyce nie realizowałyby bowiem skutecznie zakładanych celów.
Dodatkowo projekt przewiduje podniesienie progu istotności dla transakcji rajowych, który obecnie wynosi 100 tys. zł. Projekt zakłada podniesienie progu podstawowego do 500 tys. zł, a dla transakcji finansowych 2,5 mln zł.
Podstawa prawna
art. 11i pkt 2 i art. 11o ust. 1a i 1b ustawy CIT
art. 23u pkt 2 i art. 23za ust. 1a i 1b ustawy PIT
Zmiana konstrukcji oświadczenia wyłączającego obowiązek stosowania mechanizmu pay & refund w podatku u źródła
Ogólnym celem projektowanych zmian w przepisach o podatku u źródła jest urealnienie lub złagodzenie obowiązującego od 1 stycznia 2019 r. mechanizmu poboru tego podatku, nazywanego w skrócie mechanizmem pay & refund.
Projekt zakłada uelastycznienie zakresu czasowego oświadczenia płatnika poprzez wydłużenie terminów do złożenia tzw. oświadczenia pierwotnego i tzw. oświadczenia następczego oraz wydłużenie ważności tego pierwszego oświadczenia do końca roku podatkowego. W praktyce to oznacza, że płatnik będzie mieć więcej czasu na przygotowanie się do złożenia tych oświadczeń i że złożenie oświadczenia pierwotnego pozwoli nie stosować mechanizmu pay & refund do końca roku podatkowego płatnika.
Drugą propozycją jest wdrożenie rozwiązania dla płatników w kontekście oświadczeń złożonych w 2022 r. W praktyce projekt zakłada zastosowanie wydłużonych terminów względem należności wypłaconych w 2022 r.
Trzecią propozycją jest o uchylenie obowiązku emitenta co do poinformowania podatników o warunkach zwolnienia i złożenia do organu podatkowego oświadczenia o dochowaniu należytej staranności.
Podstawa prawna
art. 26 ust. 2e i nast. ustawy CIT
art. 41 ust. 12 i nast. ustawy PIT
Zmiana przepisów dotyczących opodatkowania podatkiem od przerzuconych dochodów
Projekt nowelizacji zakłada zmianę redakcji i struktury art. 24aa ustawy o CIT, w tym zastosowanie bardziej czytelnej siatki pojęciowej dotyczącej ponoszonych przez poszczególne podmioty kosztów, uzyskiwanych przychodów oraz związanych z nimi należności. Dodatkowo projekt zakłada doprecyzowanie zakresu kosztów podlegających podatkowi od przerzuconych dochodów po stronie spółek, które posiadają siedzibę lub zarząd na terytorium RP, jak i warunków, które ma spełniać podmiot powiązany, na rzecz którego spółki te ponoszą koszty.
Podstawa prawna
Art. 24aa ustawy o CIT
Złagodzenie przepisów dotyczących rozliczaniu kosztów finansowania dłużnego w kosztach podatkowych
Zmiana dotyczy ujednolicenia stosowania przepisów dot. finansowania dłużnego – jedna z istotniejszych zmian dotyczy potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym podatnik może zastosować limit odliczenia 3 mln zł albo 30% EBITDA, którykolwiek jest w jego przypadku wyższy. Podatnik będzie mógł zatem wykazać wyższe koszty uzyskania przychodu, spośród podanych dwóch kwot.
Podstawa prawna
Art. 15c ustawy o CIT
Likwidacja obowiązku składania załącznika przy korzystaniu z „ulgi na złe długi”
Projekt zakłada uchylenie przepisów zgodnie z którymi podatnicy dokonujący odpowiednich zwiększeń lub zmniejszeń wynikających z ulgi na złe długi obowiązani są wykazać w zeznaniu podatkowym wierzytelności lub zobowiązania, z którymi związane są te zwiększenia lub zmniejszenia. Przyczyną uchylenia wskazanych przepisów jest okoliczność, iż podatnik – niezależnie od obowiązków dotyczących zeznania – i tak musi udowodnić wysokość wierzytelności i długów, które mają wpływ na podstawę opodatkowania. Rezygnacja z odpowiedniego załącznika do zeznania podatkowego, w którym dotychczas wykazywane były takie dane, pozwoli na uproszczenie obowiązków administracyjnych po stronie podatników.
Pozostałe proponowane w art. 18f ustawy CIT zmiany mają charakter doprecyzowujący, mający na celu wyeliminowanie ewentualnych wątpliwości pojawiających się przy rozliczaniu złych długów w zeznaniu.
Podstawa prawna
art. 18f ust. 19 ustawy CIT
art. 26i ust. 19 ustawy PIT
art. 11 ust. 18 ustawy o ryczałcie,
Poprawa regulacji dotyczących przepisów o opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (tzw. estoński CIT)
Nowelizacja zakłada szereg zmian ułatwiających interpretację przepisów dot. estońskiego CIT. W części są to również zmiany redakcyjne, pozwalające na odczytanie przepisu bez sięgania po wykładnię celowościową i systemową. Zmiany zakładają m.in.:
– uproszczenie kwestii wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą;
– uproszczenie redakcyjne przepisu dot. wyboru ryczałtu od przychodu spółek (złożenie zawiadomienia ZAW-RD);
– dookreślenie „korekty wstępnej” – zgodnie proponowaną treścią przepisu zobowiązanie podatkowe z tytułu tzw. korekty wstępnej wygasa w całości również po upływie co najmniej jednego pełnego okresu opodatkowania ryczałtem, tj. 4 lat podatkowych.;
– uproszczenie redakcyjne przepisu dot. dochodu z przekształcenia, polegające na jednoznacznym wskazaniu, że termin na złożenie zeznania oraz zapłatę podatku upływa wraz z końcem trzeciego miesiąca pierwszego roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek;
– doprecyzowanie warunków zatrudnienia w spółce opodatkowanej estońskim CIT;
– przedłużenie terminu do zapłaty podatku do końca 3-go miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano podziału lub pokrycia wyniku finansowego netto, wypłacono zaliczkę na poczet przewidywanej dywidendy lub rozdysponowano dochodem z tytułu zysku netto po zakończeniu opodatkowania ryczałtem (jest to odpowiedź na interpretację dot. zapłaty podatku z datą wsteczną, jeszcze przed uchwałą o podziale wyniku finansowego).
Zgodnie z projektowanym przepisem przejściowym art. 23 ust. 11 omawianej zmianie, jako korzystnej dla podatników, nadano moc wsteczną. Będzie ona miała zastosowanie do dochodów uzyskanych po dniu 30 czerwca 2022 r. przez podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek, których rok podatkowy rozpoczął się po dniu 31 grudnia 2021 r.
Zmiana przepisu dotyczącego terminu opłacenia składek z tytułu przychodów ze stosunku pracy i zrównanych, w części finansowanej przez płatnika, składek na Fundusz Pracy, Fundusz Solidarnościowy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
Aktualnie składki na ubezpieczenie społeczne oraz określone fundusze podlegają szczególnym regulacjom przewidzianym m.in. w art. 15 ust. 4h, które z jednej strony umożliwiają ich rozliczenie w miesiącu, za który wynagrodzenie, od którego są one obliczane jest należne, a z drugiej wprowadzają ich kasowe rozliczenie w przypadku nieopłacenia ich w wymaganych terminach (z ewentualnym obowiązkiem podatkowej korekty).
Zmiana treści art. 15 ust. 4h ustawy CIT podyktowana jest względami ujednolicenia regulacji w zakresie zachowania terminu opłacenia wskazanych przepisem składek. Nowelizacja zakłada odesłanie do odrębnych przepisów, precyzujących ww. termin. W zakresie niniejszej zmiany przewidziany został przepis przejściowy przesądzający, że znajdzie ona zastosowanie do składek z tytułu należności, o których mowa w tym przepisie, należnych od dnia 1 stycznia 2023 r. (analogicznie jak rozwiązania obowiązujące w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych).
