Do Sądu Najwyższego, Izby Cywilnej, skierowane zostało pytanie: „Czy uzgodnienie treści księgi wieczystej nieruchomości z rzeczywistym stanem prawnym na skutek wyroku nakazującego wykreślenie wpisu własności na rzecz dłużnika stanowi podstawę do umorzenia z urzędu egzekucji skierowanej do tej nieruchomości (art. 824 § 1 pkt 2 lub pkt 6 k.p.c.)?”, a w razie pozytywnej odpowiedzi: czy po stronie pozwanej w sprawie o uzgodnienie treści księgi wieczystej nieruchomości, która została zajęta w postępowaniu egzekucyjnym, konieczny jest łączny udział wierzycieli uczestniczących w tym postępowaniu?”.
W uchwale Sądu Najwyższego z dnia 27 listopada 2020 r., sygn. akt III CZP 83/19, stwierdzone zostało, że: „1. Wykreślenie z księgi wieczystej wpisu własności na rzecz dłużnika w następstwie wyroku uwzględniającego powództwo o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym, nie skutkuje niedopuszczalnością uprzednio skierowanej do tej nieruchomości egzekucji ze względu na jej przedmiot (art. 824 § 1 pkt 2 k.p.c.). 2. Właścicielowi nieruchomości niewpisanemu do księgi wieczystej, którego prawo naruszono przez skierowanie egzekucji do tej nieruchomości, przysługuje powództwo o zwolnienie od egzekucji (art. 841 § 1 k.p.c.)”.
Bez wątpienia to rozstrzygnięcie komplikuje sytuacje właścicieli niewpisanych do księgi wieczystej, którzy zmuszeniu są do wytoczenia kolejnego powództwa. W kontekście skierowania przez Sąd Najwyższy do dyspozycji art. 841 § 1 k.p.c. (zwolnienie od egzekucji), pamiętać należy, że § 3 wzmiankowanego przepisu stanowi, że: „powództwo można wnieść w terminie miesiąca od dnia dowiedzenia się o naruszeniu prawa, chyba że inny termin jest przewidziany w przepisach odrębnych” – co dodatkowo komplikuje sytuację rzeczywistego właściciela nieruchomości. Nie można także zapominać, że kolejne powództwo to dalsze koszty, upływ czasu i konieczność bronienia swoich interesów, chociażby poprzez składanie dodatkowych wniosków o zabezpieczenie powództwa w sprawie.
