W ocenie siedmiorga sędziów, którzy podjęli uchwałę 22 maja br. (Uchwała Izby Cywilnej SN z 22 maja 2024 r., sygn. akt III CZP 21/23), wykładnia art. 115 k.c., regulującego terminy przedawnienia roszczeń (koniec terminu do wykonania czynności przypadający na dzień wolny ustawowo lub sobotę upływa następnego dnia roboczego) musi być dokonywana ściśle. Powyższe wynika z natury przedawnienia i jego roli w systemie prawa, bowiem przepisy regulujące przedawnienie naruszają zasadę praw podmiotowych, a więc nie podlegają wykładni rozszerzającej.
Zdaniem SN, odmienna interpretacja powodowałaby przedłużenie terminu przedawnienia, który kończy się w sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy do dnia następnego, nie będącego sobotą lub dniem wolnym. Nie ma to umocowania w przepisach, gdyż przedawnienie jest skutkiem bezczynności uprawnionego. Brak jest więc podstaw, aby wzmacniać jego ochronę. W konsekwencji, jeśli termin przedawnienia wypada na dzień wolny ustawowo, to ewentualne powództwo należy wytoczyć przed tym terminem.
