Sąd Najwyższy, uchwałą z dnia 06 sierpnia 2020r. w składzie trzyosobowym, sygn. akt III CZP 78/19, odpowiedział na pytanie: „Czy podmiot będący świadczeniodawcą usługi dostępu do Internet, tj. podmiot związany tajemnicą telekomunikacyjną na podstawie art. 160 ust. 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.) jest uprawniony do odmowy przedstawienia danych osobowych abonenta tej usługi w sprawie o naruszenie dóbr osobistych, jeżeli to właśnie treści prezentowane za pośrednictwem Internetu mogą stanowić podstawę tego naruszenia i czy w tym przypadku podstawą udostępnienia tych danych na żądanie sądu cywilnego jest art. 159 ust. 2 punkt 4 ustawy prawo telekomunikacyjne?”.
We wskazanym rozstrzygnięciu stwierdzone zostało, że sąd jest uprawniony – na podstawie art. 159 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 2460 ze zm.) – do zażądania od podmiotu związanego tajemnicą telekomunikacyjną informacji pozwalających zweryfikować twierdzenie powoda, że czynu naruszającego dobra osobiste dopuścił się pozwany w sprawie.
Omawiana uchwała jest bardzo istotna dla ochrony interesów osób, których dobra osobiste naruszane są w cyberprzestrzeni. Dzięki temu prowadzone procesy cywilne staną się łatwiejsze na płaszczyźnie dowodowej dla osób, które zostały pokrzywdzone i które do tej pory musiały się borykać z wieloma problemami, dotyczącymi pozyskiwaniem istotnych informacji od operatorów.
