W związku z rozbieżnościami pojawiającymi się wśród ekspertów, Dziennik Gazeta Prawna wystosował zapytanie do Ministerstwa Finansów odnośnie obowiązującego od 1 stycznia 2018 r. ograniczenia w ujmowaniu w podatkowych kosztach usług niematerialnych (np. doradczych, badania rynku, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń), gdy są one nabywane od podmiotów powiązanych (art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).
W myśl art. 15e ust. 12 ustawy, ww. ograniczenia stosuje się do nadwyżki wartości kosztów przekraczającej w roku podatkowym kwotę 3 mln zł. Nadwyżka ta jest limitowana do wysokości 5 proc. podatkowej EBITDA (czyli kwoty odzwierciedlającej wynik z szeroko pojętej działalności operacyjnej przedsiębiorstwa, przed odliczeniem kosztów finansowych i podatku dochodowego, a także kosztów amortyzacji majątku trwałego materialnego i niematerialnego).
W związku z powyższym, Ministerstwo udzieliło odpowiedzi nt. sposobu liczenia ww. ograniczenia. Zgodnie z nią, koszty usług niematerialnych, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy, mogą być w całości ujęte w kosztach uzyskania przychodu – do wysokości 3 mln zł. Jest to niezależne od wysokości obowiązującego podatnika w danym okresie limitu. Oznacza to, że przedmiotowe ograniczenie liczy się jako 3 mln zł plus 5 proc. EBITDA.
Tytułem podsumowania, w praktyce można wyróżnić koszty:
1. nielimitowane (tj. w całości zaliczane do kosztów uzyskania przychodu):
-koszty ponoszone na rzecz podmiotów niepowiązanych;
-koszty ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych, ale wymienione w art. 15e ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
2. limitowane (tj. w wysokości 3 mln zł plus 5 proc. EBITDA zaliczane do kosztów uzyskania przychodu; powyżej tej kwoty niezaliczane do kosztów uzyskania przychodu):
-koszty usług niematerialnych ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych (art. 15e ust. 1 ustawy).
