Zgodnie z art. 210 kodeksu spółek handlowych w umowie między spółką a członkiem zarządu (również jeśli chodzi o umowę o pracę) oraz w sporze z nim, spółkę reprezentuje rada nadzorcza lub pełnomocnik powołany uchwałą zgromadzenia wspólników. Zawarcie umowy o pracę z naruszeniem powyższej zasady powoduje, że umowa taka jest bezwzględnie nieważna. Przy czym chodzi o nieważność czynności prawnej na gruncie prawa cywilnego, tj. oświadczenia woli.
Odmienne skutki naruszenia zasady wynikającej z art. 210 k.s.h. reguluje prawo pracy. Mianowicie umowa zawarta niezgodnie z ww. zasadami reprezentacji może być skuteczna przez wykonanie czynności faktycznych, tj. dopuszczenie do pracy, wypłatę wynagrodzenia, zgłoszenie do ubezpieczeń społecznych nieprawidłowo zatrudnionego pracownika, który jednocześnie pełni funkcję członka zarządu w spółce.
W świetle powyższego, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 października 2018 r., sygn. akt I UK 115/18, uznał, że zasady dotyczące zawarcia umowy o pracę z członkiem zarządu w wyniku czynności faktycznych, pomimo jej pierwotnej nieważności wynikającej z naruszenia art. 210 k.s.h., odnoszą się również do wspólników spółek z ograniczoną odpowiedzialnością. Dopuszczalne jest bowiem zawarcie przez spółkę z jej wspólnikiem umowy o pracę na stanowisku w zarządzie tej spółki. Koniecznym jest jednak spełnienie warunków określonych w kodeksie pracy, albowiem stosunek organizacyjny pomiędzy spółką a członkiem zarządu czy też wspólnikiem, jest czym innym niż stosunek pracy.
