Dnia 1 stycznia 2018 r. wszedł w życie przepis art. 24b ustawy o CIT oraz art. 30g ustawy o PIT, które wprowadziły nowy podatek od nieruchomości komercyjnych. Wprowadził on minimalny podatek dochodowy od posiadanych nieruchomości o wartości początkowej przewyższającej 10 mln PLN.
Dnia 1 stycznia 2019 r. wejdą w życie zmodyfikowane zasady ww. podatku.
Najistotniejszą zmianą jest zmiana zasad ustalania przedmiotu i podstawy opodatkowania. Przede wszystkim zmieni się sposób stosowania progu 10 mln zł, do którego podatek nie ma zastosowania. Nastąpi odejście od stosowania tego progu w odniesieniu do danego budynku. Podstawę opodatkowania stanowić będzie suma wartości początkowych wszystkich posiadanych budynków podlegających opodatkowaniu, pomniejszona o kwotę 10 000 000 zł. Podatek nie wystąpi zatem, gdy łączna wartość posiadanych nieruchomości nie przekroczy 10 mln zł.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od przychodu ze środka trwałego podlegać mają tylko te budynki (ich części), które są:
- własnością lub współwłasnością podatnika;
- oddane w całości lub w części do odpłatnego używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze;
- na terytorium RP.
Budynki niewynajęte (lub ich części) nie będą podlegać opodatkowaniu.
A więc opodatkowaniu mają podlegać już nie tylko budynki komercyjne, w postaci galerii handlowych, budynków biurowych czy sklepów, ale każdy środek trwały będący budynkiem (znajdujący się na terytorium RP), który zostanie oddany do używania (w całości bądź części) na podstawie umowy najmu, dzierżawy czy innej o podobnym charakterze.
Podstawę opodatkowania stanowić będzie ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa podlegającego opodatkowaniu środka trwałego wynikająca z prowadzonej ewidencji, a w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji – wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia środka trwałego do ewidencji.
W przypadku gdy budynek został oddany do używania w części, przychód ustala się proporcjonalnie do udziału powierzchni użytkowej oddanej do używania w całkowitej powierzchni użytkowej tego budynku.
Przychodu z tytułu tej daniny nie będzie się ustalać w przypadku, gdy łączny udział oddanej do używania (na podstawie umowy najmu czy dzierżawy) powierzchni użytkowej budynku nie przekracza 5% powierzchni użytkowej takiego budynku.
Podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego będącego budynkiem wynosi 0,035% podstawy opodatkowania za każdy miesiąc.
Podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać podatek od przychodów z budynków i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, za który płacony jest podatek.
W celu zachowania neutralności wprowadzonego podatku, podlega on odliczeniu od kwoty podatku obliczonego na zasadach ogólnych. Stosowne odliczenie jest dokonywane od zaliczek na podatek dochodowy obliczany według zasad ogólnych. W przypadku gdy podatnicy wpłacają zaliczki kwartalne, odliczeniu podlega podatek od przychodów z budynków zapłacony za miesiące przypadające na dany kwartał.
Podatnicy mogą nie wpłacać podatku od przychodów z budynków, jeżeli jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek CIT za dany miesiąc.
Powyższe przepisy stosuje się również w przypadku, gdy podatnik bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych przeniesie w całości albo w części własność albo współwłasność budynku albo odda do używania budynek na podstawie umowy leasingu w rozumieniu art. 17f, w celu uniknięcia podatku od przychodów z budynków. W takim przypadku u podmiotu, na który została przeniesiona własność albo współwłasność budynku albo jego części, albo podmiotu, który przyjął do używania budynek na podstawie tej umowy, nie ustala się przychodu w zakresie dotyczącym tego budynku albo jego części.
