Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 11 stycznia 2018r. (III CZP 93/17) odpowiedział na następujące zagadnienie prawne :
Czy za sprzeczne z właściwością (naturą) stosunku prawnego (umowy najmu zawartej na czas określony), a tym samym za nieważne na podstawie art. 353(1) kc w zw. z art. 58 kc, można uznać postanowienie umowne zezwalające jednej stronie stosunku prawnego na czasowe powstrzymanie się z własnym świadczeniem i zachowanie prawa do świadczenia wzajemnego, z uwagi na nienależyte wykonanie zobowiązania przez drugą stronę stosunku prawnego, do czasu wywiązania się przez tę stronę ze swojego zobowiązania umownego?
Sąd Najwyższy wskazał, że postanowienia umowy najmu zawartej na czas oznaczony przyznające wynajmującemu, w razie opóźnienia najemcy z zapłatą czynszu, prawo do odebrania rzeczy wynajętej do czasu uregulowania zaległości z zachowaniem obowiązku najemcy zapłaty pełnego czynszu są sprzeczne z właściwością (naturą) tego stosunku prawnego.
Zatem postanowienie, zgodnie z którym wynajmujący może czasowo zawiesić umowę w razie opóźnień w zapłacie czynszu przez najemcę, poprzez odebranie rzeczy wynajętej, jest sprzeczne z właściwością umowy, a w konsekwencji jest nieważne.
