Podmioty powiązane, w zakresie udzielanych sobie wzajemnie pożyczek, nie są zobowiązane do sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych (DCT), jeżeli w umowach stosują warunki tzw. bezpiecznej przystani (safe harbour).
Jednym z warunków wymienionym w ustawie o PIT i o CIT jest to, by roczne oprocentowanie na dzień zawarcia umowy było ustalone w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę, określone w obwieszczeniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych aktualnym na dzień zawarcia tej umowy.
Niestety, ale organy podatkowe rozumieją wskazane przepisy bardzo wąsko.
W najnowszej interpretacji Dyrektor KIS uznał, że zwolnieniem nie jest objęta pożyczka, w której oprocentowanie ujęto w następujący sposób:
– w pierwszym miesiącu trwania umowy pożyczka jest oprocentowana według stawki WIBOR3M z dnia zawarcia umowy plus marża 2%,
– w kolejnych miesiącach oprocentowanie określono jako średnią ostatnich pięciu notowań indeksu WIBOR3M z poprzedniego miesiąca.
Organ uznał, że wskazane zwolnienie dotyczy wyłącznie pożyczek z oprocentowaniem zmiennym. Przepisy nie pozwalają na stosowanie w tym celu jakichkolwiek metod polegających, np. na wyliczaniu uśrednionej stawki WIBOR3M będącej średnią arytmetyczną kilku wybranych notowań.
Źródło: interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z 13.05.2024 r. (0111-KDIB1-1.4010.130.2022.7.SG)
