Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 15 grudnia 2020 r. (sygn.: 0115-KDIT2.4011.739.2020.1.RS) uznał, że wypłacane osobom zatrudnionym kwoty pieniężne mające pokryć zwiększone koszty zużycia Internetu oraz energii elektrycznej podczas wykonywania przez te osoby pracy poza siedzibą firmy nie stanowią dla nich przychodu ze stosunku pracy.
Na podstawie przepisów tzw. tarczy antykryzysowej pracodawca ma możliwość powierzenia pracownikom wykonywania pracy poza miejscem jej stałego wykonywania tj. w trybie zdalnym. Co istotne, jej przepisy nakładają na pracodawcę obowiązek zapewnienia przez niego narzędzi i materiałów potrzebnych do wykonywania pracy zdalnej oraz jej obsługi logistycznej.
Dyrektor KIS uznał na tej podstawie, że przekazywanie ekwiwalentu za Internet i zużyty prąd jest wypełnieniem ciążącego na pracodawcy obowiązku w postaci zadbania o stanowisko pracy zdalnej pracownika oraz przekazania mu niezbędnych materiałów potrzebnych do wykonywania pracy. W związku z tym, że pracodawca wypełnia swój ustawowy obowiązek, świadczenie w postaci takiego ekwiwalentu nie może powodować powstania po stronie pracownika przychodu podlegającego opodatkowaniu.
