W obecnym stanie prawnym, podatnicy PIT i CIT mają prawo do stosowania indywidualnych stawek amortyzacji. Indywidualne stawki mogą być stosowane do konkretnie, ustawowo wskazanych środków trwałych. Ponadto w zależności od rodzaju środka trwałego i jego wartości początkowej, ustala się minimalny okres amortyzacji. Dodatkowym warunkiem jest status indywidualnie amortyzowanych aktywów (jako używane lub ulepszone).
Od 1 stycznia 2024 r. podatnicy będący mikro, małym lub średnim przedsiębiorcą, mogą skorzystać z rozszerzonych przepisów dot. indywidualnych stawek amortyzacji w ramach wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych takich jak: budynki (lokale) niemieszkalne i budowle zaliczane do grupy 1 i 2 Klasyfikacji Środków Trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz w ramach wartości niematerialnych i prawnych.
Kolejny warunek do spełnienia wskazuje, że wytworzone w ten sposób środki trwałe muszą znajdować się na terenie gminy znajdującej się w powiecie o wysokim wskaźniku bezrobocia tj. minimum 120 % średniej, krajowej stopy bezrobocia i w gminie o niskim dochodzie, który w przeliczeniu na mieszkańca musi być mniejszy niż 100% wskaźnika dochodów podatkowych dla wszystkich gmin.
Okres amortyzacji aktywów znajdujących się ww. lokalizacjach jest uzależniony bezpośrednio od stopy bezrobocia i wynosi:
– nie mniej niż 10 lat – dla powiatów o stopie od 120% do 170%,
– nie mniej niż 5 lat – dla powiatów o stopie powyżej 170%.
