Dnia 24 września tut. roku weszła w życie nowelizacja ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, której celem jest uproszczenie, ujednolicenie i przyspieszenie procedury planistycznej.
Po analizie przepisów można stwierdzić, że regulacji dotyczących planowania i zagospodarowania będziemy uczyć się na nowo. Reforma przewiduje nieznane do tej pory w polskim porządku prawodawstwa w zakresie planowania przestrzennego narzędzia planistyczne takie jak:
– Plan ogólny gminy, który będzie uchwalany obligatoryjnie dla całej gminy zastępując studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Będzie to dokument o randze aktu prawa miejscowego, a jego ustalenia będą wiążące zarówno dla planów miejscowych jak i dla decyzji o warunkach zabudowy.
– Zintegrowany plan inwestycyjny (ZPI) będący formą planu miejscowego, zastąpi i znacznie zmodyfikuje rozwiązania tzw. specustawy mieszkaniowej, stosowany dla dowolnych inwestycji, a nie tylko inwestycji mieszkaniowych. Uchwalany przez radę gminy na wniosek inwestora, po wcześniejszym przeprowadzeniu negocjacji i zawarciu umowy urbanistycznej określającej zasady i warunki realizacji inwestycji oraz zobowiązania strony publicznej i inwestora.
– Decyzje o warunkach zabudowy będą mogły być wydawane wyłącznie na obszarach uzupełnienia zabudowy w miejscach wyznaczonych w planie ogólnym i w oparciu o parametry w nim zawarte. Nowe decyzje warunków zabudowy będą ważne przez 5 lat od dnia, w którym staną się ostateczne. Tyle czasu inwestor będzie miał na uzyskanie np. pozwolenia na budowę czy też rozpoczęcie realizacji inwestycji.
– Rejestr Urbanistyczny tj. system teleinformatyczny, który ma być źródłem informacji i danych planistycznych. Znajdą się tam m. in. dokumenty powstające w trakcie sporządzania aktów planistycznych, raporty z konsultacji społecznych, decyzje administracyjne związane z planowaniem przestrzennym, rozstrzygnięcia organów nadzoru itp. Dostęp do systemu będzie nieodpłatny dla wszystkich zainteresowanych.
