Podstawowym założeniem tej formy opodatkowania jest odroczenie momentu powstania zobowiązania podatkowego do momentu wypłaty zysku na rzecz udziałowca, tj. zamiast corocznego rozliczania podatku, przedsiębiorca zapłaci podatek wtedy, gdy dokona wypłaty nadwyżki finansowej w formie dywidendy lub podobnego świadczenia na rzecz udziałowca.
Projekt ustawy dotyczący „Polskiego Ładu” przewiduje zmiany ryczałcie od dochodów spółek kapitałowych (tzw. estoński CIT) i zakłada:
a) rozszerzenie katalogu podmiotów uprawnionych do opodatkowania ryczałtem o proste spółki akcyjne, spółki komandytowe i spółki komandytowo-akcyjne – jednakże dotyczy to jedynie spółek, których udziałowcami, akcjonariuszami czy wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne,
b) obniżenie stawek podatku do 10 % i 20 % – obecnie ryczałt wynosi 15% podstawy opodatkowania w przypadku małego podatnika oraz podatnika, u którego wartość średnich przychodów nie przekracza wartości maksymalnych przychodów określonych dla małego podatnika oraz 25% podstawy opodatkowania w przypadku innych podatników. Natomiast po zmianie przepisów podatek wyniesie 10% podstawy opodatkowania w przypadku małego podatnika oraz podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności i 20% w przypadku pozostałych podatników. W związku z rezygnacją z wymogów dotyczących inwestycji, nie będzie już jednak możliwości dalszego jego obniżenia;
c) rezygnację z konieczności ponoszenia określonych nakładów inwestycyjnych jako warunku dla stosowania przepisów o ryczałcie – poprzez uchylenie przepisu art. 28g ustawy o CIT, który obecnie zakłada konieczność ponoszenia bezpośrednich nakładów na cele inwestycyjne w wysokości większej o 15%, jednak nie mniejszej niż 20 000 zł – w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych opodatkowania ryczałtem, albo 33%, jednak nie mniejszej niż 50 000 zł – w okresie 4 lat podatkowych – w wyniku nowelizacji przepisów podatnicy nie będą już musieli wykazywać ww. nakładów inwestycyjnych;
d) rezygnację z warunku dotyczącego górnego limitu przychodów podatników opodatkowanych ryczałtem – zniknie limit przychodów uprawniający do metody estońskiej, wynoszący obecnie 100 mln zł. Tym samym ww. podmioty będą mogły wybrać estoński CIT niezależnie od wysokości swoich przychodów, jeżeli zostaną spełnione pozostałe warunki uprawniające do skorzystania z estońskiego CIT;
e) uelastycznienie terminów spłaty zobowiązania podatkowego w zakresie tzw. korekty wstępnej, a w niektórych przypadkach również zniesienie obowiązku zapłaty owego zobowiązania, tj. różnicy przejściowej między wynikiem podatkowym a wynikiem bilansowym – obecnie podatek ten trzeba zapłacić już w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy poprzedzający pierwszy rok opodatkowania estońskim CIT-em. Po zmianach termin zapłaty podatku ma upływać dopiero po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem, jak również pod warunkiem, że spółka będzie stosować estoński system nie krócej niż cztery lata podatkowe. Jeśli podatnik zdecyduje się stosować je dłużej, to zobowiązanie z tytułu różnic przejściowych całkowicie wygaśnie;
f) nowy termin zapłaty ryczałtu z tytułu zysku netto − zgodnie z projektem ustawy, będzie on płatny w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano w całości lub w części wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie, nie później niż do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, w którym dokonano tej dyspozycji. Dotyczy to zarówno ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat, jak i ryczałtu od rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto. Ponadto, nowelizowany przepis uprawnia podatnika do uiszczenia ryczałtu z tego tytułu jednorazowo, w kwocie odpowiadającej ryczałtowi należnemu od dochodu z tytułu zysku netto do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem;
g) zmiany w zasadach odprowadzania podatku w momencie rezygnacji z metody estońskiej (od zysków zatrzymanych w okresie, w którym podatnik korzystał z systemu z estońskiego) – obecnie można rozłożyć tę należność na raty i uregulować ją w ciągu trzech lat. Natomiast po zmianach należność trzeba będzie zapłacić dopiero w momencie dystrybucji tego zysku, niezależnie od tego, czy zostanie on wypłacony, czy będzie przeznaczony np. na podniesienie kapitału zakładowego, wypłatę wynagrodzenia z tytułu umorzenie udziałów itp. Spółka, wychodząc z estońskiego systemu, ustali w tym celu dochód z tytułu zysku netto, a obowiązek podatkowy zostanie przesunięty na moment wypłaty. W związku z powyższym, samo wyjście przez podatnika z opodatkowania estońskim CIT nie będzie rodzić konieczności zapłaty podatku.