Pracownikowi – kierowcy, który jest zatrudniony w transporcie międzynarodowym u innego pracodawcy niż państwowa lub samorządowa jednostka sfery budżetowej, przysługuje ryczałt za nocleg z tytułu podróży służbowej. Warunki wypłacania należności z tego tytułu są ustalane w układzie zbiorowym pracy, regulaminie wynagradzania bądź w umowie o pracę, jeżeli dany pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest zobowiązany do wprowadzenia regulaminu wynagradzania.
W uchwale składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2017 r. (I PK 210/16) wskazano, że ryczałt za nocleg w podróży służbowej takiego pracownika może być określony w ww. źródłach prawa pracy poniżej 25 % limitu, o którym mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju oraz w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej.
