Szanowni Państwo,
dnia 6 lipca 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną w zakresie korzystania z samochodów służbowych w spółce opodatkowanej estońskim CIT (sygn. nr 0111-KDIB1-2.4010.205.2022.2.AK).
Wnioskodawcą była spółka z o.o., która posiada kilkadziesiąt samochodów osobowych wykorzystywanych wyłącznie przez pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę zarówno do ich celów prywatnych, jak i służbowych. Spółka nie prowadzi dla nich ewidencji na gruncie ustawy o VAT i jednocześnie powiększa przychód pracowników z tytułu umów o pracę o wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci prawa do użytkowania samochodów (tzw. ryczałt).
Spółka zadała pytanie, czy wartość wydatków oraz odpisów amortyzacyjnych związanych z samochodami osobowymi nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania estońskim CIT z tytułu powstania ukrytych zysków. Zdaniem wnioskodawcy, wydatki związane z samochodami nie będą stanowiły ukrytego zysku i w związku z tym spółka nie powinna rozpoznawać ukrytych zysków opodatkowanych ryczałtem.
Organ uznał stanowisko spółki za prawidłowe tylko w części. Stwierdził, że z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost, jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. DKIS wskazał, że ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie definicji ani nawet przykładowego katalogu tych wydatków i w tym zakresie należy odwołać się do znaczenia w języku powszechnym.
Organ wskazał, że z treści art. 28m ust. 3 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że ukryte zyski to świadczenia których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec, akcjonariusz albo wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem, akcjonariuszem albo wspólnikiem. Powyższej definicji nie spełniają pracownicy (niebędący wspólnikami ani podmiotami z nimi powiązanymi), którzy wykorzystują samochody osobowe w działalności gospodarczej do celów mieszanych bez prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu. Powyższe wydatki nie spełniają definicji ukrytych zysków, która znajduje się w art. 28m ust. 3 ustawy o CIT.
Organ stwierdził ponadto, że kwestia, w jakiej wysokości opodatkowaniu ryczałtem podlegają te wydatki została precyzyjnie określona w odniesieniu do ukrytych zysków. Zgodnie z art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy o CIT do ukrytych zysków należy zaliczyć 50% wydatków i odpisów amortyzacyjnych oraz odpisów z tytułu trwałej utraty wartości, związanych z używaniem samochodów osobowych, środków transportu lotniczego, taboru pływającego oraz innych składników majątku, które nie są wykorzystywane wyłącznie dla celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.
Mając zatem na uwadze art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b ustawy o CIT, podobieństwo jakie cechuje ukryte zyski oraz wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą i brak szczegółowych przepisów odnośnie sposobu ustalania w jakiej wysokości należy zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą wydatki związane z użytkowaniem samochodów osobowych dla celów mieszanych bez prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu przez pracowników spółki, nie będących udziałowcami należy per analogiam zaliczyć do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą w wysokości 50% i opodatkować ryczałtem.
Użytkowanie samochodu w spółce a PIT
W tym miejscu warto jednak podkreślić, że w sytuacji, gdy użytkownikiem samochodu stanowiącego własność spółki opodatkowanej estońskim CIT ukryty zysk nie jest jedynym obciążeniem podatkowym. Poza podstawą do obliczenia ukrytego zysku użytkowanie samochodu będzie również stanowiło przychód po stronie korzystającego wspólnika (lub pracownika). Stanowisko to jest spójne z praktyką interpretacyjną KIS. Przykładem jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 30 października 2017 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4011.150.2017.2.KB, zgodnie z którą: „w sytuacji gdy samochód, który spółka udostępniła Wnioskodawczyni będzie przez nią wykorzystywany do własnych celów prywatnych, to wówczas po stronie Wnioskodawczyni powstanie przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia zaliczany do przychodów z innych źródeł, którego wartość jest ustalana zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 11 updof. (…)”
W przedstawionej interpretacji organ uznał, że wartość tego przychodu będzie ustalana według cen zakupu. Przedmiotem świadczenia jest bowiem usługa zakupiona u innego podmiotu. Spółka zawierając umowę leasingu, zakupiła usługę w niej wymienioną i co za tym idzie zakup tej usługi powinien być brany pod uwagę przy ustaleniu wartości nieodpłatnego świadczenia z tytułu prawa do korzystania z pojazdu dla celów prywatnych.